Ortodoncja

Ortodoncja u dzieci

Ortodoncja u dzieci w wieku przedszkolnym polega na zdiagnozowaniu wady zgryzu, określeniu czynników przyczyniających się do powstawania i pogłębiania się wady (dysfunkcje i parafunkcje, takie jak ssanie palca, ssanie smoczka, oddychanie przez usta), eliminacji tych czynników oraz wdrożeniu odpowiedniego leczenia z zastosowaniem różnego rodzajów aparatów wyjmowanych, czasem częściowych aparatów stałych.

Ortodoncja u dzieci w wieku wczesnoszkolnym (6-10 lat) polega ponadto na kontrolowaniu kolejności wyrzynania się zębów stałych i prawidłowej wymiany uzębienia mlecznego na stałe.

Częstą procedurą jest wykonywanie tzw. utrzymywaczy przestrzeni (wyjmowanych lub stałych), które zabezpieczają miejsce po przedwczesnej utracie zęba/zębów mlecznych.

W tym okresie bardzo pomocne jest wykonanie zdjęcia pantomograficznego (na które może skierować młodego pacjenta lekarz dentysta lub specjalista ortodonta). Na podstawie tego zdjęcia można określić liczbę zawiązków zębów stałych, ich położenie, stopień resorpcji korzeni mlecznych, głębokość ubytków próchnicowych, obecność zmian zapalnych wokół korzeni zębów.

Leczenie niektórych wad zgryzu (szczególnie zwężenie szczęki, zgryz krzyżowy, przodozgryz) powinno być rozpoczęte jeszcze w tym okresie.

Ortodoncja u dzieci w wieku późnoszkolnym (ok. 11-13 lat) ma na celu prawidłowe uszeregowanie zębów i zharmonizowanie zębów górnego i dolnego łuku. Jeśli nieprawidłowościom zębowym towarzyszy również zaburzenie w proporcjonalnym rozwoju kości szczęki i żuchwy (tyłożuchwie, tyłozgryz, przodozgryz) - jest to najlepszy okres na korektę takich wad zgryzu ze względu na czas przyśpieszonego wzrostu u dzieci w tym wieku. Wykorzystuje się w tym celu zarówno aparaty wyjmowane, jak i stałe.

Ortodoncja u młodzieży

Ortodoncja u młodzieży polega na prawidłowym uszeregowaniu zębów i przywróceniu estetyki uśmiechu, tak ważnej w tym okresie życia. Ponieważ procesy wzrostowe ulegają spowolnieniu w tym czasie, ale nadal występują, większość wad zgryzu można z powodzeniem skorygować. Ze względu na obecność wszystkich zębów stałych leczenie przeprowadzane jest aparatami stałymi (z zamkami metalowymi lub porcelanowymi – mniej widocznymi).

Ortodoncja u dorosłych

Pacjenci dorośli zgłaszają się do ortodonty najczęściej w celu:

• poprawy estetyki uśmiechu,
• ortodontycznego przygotowania zgryzu przed leczeniem protetyczno-implantologicznym.

U pacjentów z częściowymi brakami uzębienia może dochodzić do przechylania zębów w stronę luki po utraconym zębie oraz do wydłużania przeciwstawnego zęba, co utrudnia lub uniemożliwia prawidłowe wykonanie mostu lub osadzenie implantu. Rozwiązaniem tego problemu jest zastosowanie aparatu ortodontycznego w celu wyprostowania przechylonych zębów.

Po upływie dłuższego czasu od usunięcia zęba/zębów dochodzi do znacznej utraty kości w tej okolicy. Na skutek ortodontycznego ruchu sąsiedniego zęba można uzyskać kość o korzystniejszej szerokości i wówczas możliwe jest wprowadzenie implantu protetycznego.

Leczenie ortodontyczne wskazane jest często u pacjentów z ustabilizowaną chorobą przyzębia w celu przywrócenia prawidłowych kontaktów międzyzębowych, zamknięcia szpar i likwidacji przeszkód zwarciowych.

U pacjentów dorosłych leczenie ortodontyczne przeprowadzane jest aparatami stałymi wargowymi z zamkami metalowymi i porcelanowymi - estetycznymi oraz aparatami językowymi.

Często niezbędne w trakcie leczenia są miniimplanty ortodontyczne, które wzmacniają zakotwienie oraz umożliwiają przesunięcia zębów ograniczając zasięg aparatu.